Nieuw leesvoer

Hoi allemaal,

Weer wat nieuw leesvoer vanuit Zimbabwe.. Genoeg meegemaakt, dus genoeg te lezen!

Donderdag 11 april:

Nieuwe dag, nieuwe kansen!:) Vandaag hadden we een aardig druk programma wat begon met een afspraak bij een organisatie voor straatkinderen. Omdat we nog wat ochtenden vrij hebben willen we ook gaan werken bij deze organisatie. Voortaan gaan we iedere ochtend sportlessen geven aan de straatkinderen met als doel hun sociale vaardigheden te verbeteren maar vooral natuurlijk dat ze even plezier kunnen maken. De organisatie zorgt voor deze kinderen, zoeken uit wat hun familie en afkomst is en beschermen de kinderen als er problemen zijn als geweld en misbruik. Ik ben blij dat ik met deze kinderen mag werken! Na de afspraak met deze organisatie gingen we met alle sportleiders van Haarlem-Mutare citylink naar het zwembad. Toen bleek dus dat de meeste sportleiders helemaal niet kunnen zwemmen. Dus gingen wij ze leren zwemmen, daar waren ze ontzettend blij mee. Ze hadden het heel erg naar hun zin. Bij het zwembad ook nog een potje voetbal gespeeld. Het was een gezellige ochtend!

’s Middags hadden we een afspraak met de jongens van het cycling team van Mutare. Ze wilden graag dat wij hen iedere donderdagmiddag fitnesstraining geven. Super leuk! Onze fitnesslessen van school komen nu erg goed van pas, want het materiaal is hier nogal schaars… Improviseren dus! We hebben een ontzettend leuke circuittraining bedacht voor de jongens en we hebben ze is even goed laten zweten! Wat ik wel merkte is dat ze dit niet echt gewend waren hoor. 3 blanke meiden die met zo’n circuittraining komen aanzetten. Veel mensen moeten wennen aan meiden die sportlessen geven, hier zijn er namelijk bijna geen vrouwelijke sportleiders, en als ze er zijn geven ze communitysports.

En toen kwamen we thuis…. Overstroming! Omdat we al 3 dagen geen water hebben proberen we elke keer even of de kraan het doet. Alleen niet zo slim dat als er dan geen water komt we hem niet meer dichtdraaien. In de tijd dat we weg waren was het water dus gaan werken en is het bad overstroomt, over water in huis. Gelukkig viel het nog mee uiteindelijk. Na die overstroming deed het water het uiteindelijk weer niet. We hebben dus al 3 dagen geen water en er wordt maandag pas naar gekeken. Dat wordt dus nog 2 dagen lopen. We halen namelijk nu ons water buiten bij een soort pomp/kraantje. Iedere keer heen en weer lopen met een teil water. Maarja, je krijgt er wel een Afrikaans gevoel van!:) Tis wel koud water, maar door het prachtige weer hebben we ook niet echt warm water nodig. Hoewel ik wel een beetje verlang naar mn schone douche en bad thuis hoor….

’s Avonds zijn we voor het eerst uit geweest in Mutare. Nou, dit was me een belevenis. We hebben nog nooit ZO veel aandacht gehad van de jongens op 1 avond. Ohja, en ik heb ook nog nooit zoveel gelachen geloof ik. Iedereen wilde ons aanraken, en wilde weten waar we woonden en wilde ons telefoonnummer hebben, hahaha. Gelukkig waren de begeleiders natuurlijk met ons mee, dus die beschermden ons wel hoor! Na deze leuke avond weer lekker ons bedje in! Sweet dreams…

Vrijdag 12 april:

Vrijdagochtend, nog steeds geen water, en opeens ook geen elektriciteit meer. Dan maar lekker uitslapen toch. Na een ochtendje niet zo veel gedaan te hebben gingen we ’s middags weer op weg om communitysports te geven.

De township Hobhouse vandaag. We liepen met de voetballen onder onze arm naar het sportveld toe. Gelijk een hele sliert kinderen achter ons aan. Er waren ruim 100 kindjes op het veld om met ons te spelen. Ze waren zo blij dat we er waren. Gewoon omdat ze dan even 2 uurtjes kunnen spelen en sporten. Echt heerlijk gevoel geeft dat! Het is gewoon zo mooi om die dankbare koppies te zien! Ik wordt er zelf ook helemaal blij van!

We bedachten aan het einde dat het wel leuk was om die kinderen een ballon te geven. Woooow, het leek wel alsof er een oorlog ontstond zeg!! We gingen op het veld de ballonnen opblazen. Ik had nog geen knoopje in mn ballon gelegd of ik werd al overspoeld door kinderen. Helemaal gek werden ze. We zijn maar snel het busje ingedoken, daar zaten we tenminste veilig!  Raampje open en een poging tot ballonnen uitdelen. Maar omdat die kinderen zo graag allemaal een ballon wilden waren alle ballonnen al kapot voordat ze er mee konden spelen. Ik had thuis gehoord dat ballonnen populair waren in Afrika, maar zoooo populair?? 

Voor het eten was er nog een soort evenement van Afrikaanse kunst, muziek en show. Hier gingen we heen met Joseph en z’n gezin. Super leuke kids! Eerlijk gezegd, pfff wat was dat evenement boring zeg., haha! Ik ben denk niet zo’n kunst en gedichten/verhalen freak! Misschien komt het ook wel omdat ze vooral Shona spraken, dus ik begreep er helemaal niks van. Omdat Joseph en z’n fam het ook behoorlijk zat gingen we om 7 uur alweer weg. Tijd voor een BBQ. We zijn naar de ‘relaxe’ plaats gereden. Een slagerij, bar en BBQ. Het was echt een heerlijke avond. Ook heel erg leuk om dit met Joseph en z’n gezin te doen. We worden echt een soort van in de familie opgenomen.

Helaas eindigde deze avond niet zo leuk. Best wel wat heftigs mee gemaakt. Er was in de bar een jongen out gegaan. Eerst dacht iedereen dat hij sliep, maar na een paar keer goed schudden merkten we wel dat het niet goed was. Wat was ik blij dat wij EHBO krijgen op school. Een paar mannen hebben hem naar buiten getild. Daar hebben we de BAC-check uitgevoerd. We voelden geen polsslag, maar wel in zijn nek. Na ong. 5 minuten checkte ik nog een keer zijn ademhaling bij zijn neus, gelukkig voelde ik toen weer dat hij ademde. Toen kwam hij al snel bij en ging het weer beter met hem. Toen we later met hem spraken vertelde de jongen dat zijn moeder maandag was overleden, en die hadden ze gister begraven. Waarschijnlijk heeft de jongen zo veel verdriet gehad en zoveel gezweet en gehuild en niet gedronken dat hij daarvan is out gegaan. Joseph vertelde ons dat dat wel vaker gebeurde.

Een aantal mannen zeiden tegen hem: come on, be a men! Keihard dus. Hoe kan je nou een man zijn terwijl je op je 18e je moeder verliest? Net alsof die jongen niet mag rouwen. Zo is het leven hier….

Zaterdag 13 april:

Na een moeilijk einde van gisteravond gaan we natuurlijk gewoon weer verder. Soms probeer ik alles een beetje te relativeren, want zo is het leven hier. Maar toch is het wel moeilijk soms. Ik had zo veel zin in deze ochtend. Van 9 tot 12 voetbaltraining geven aan de het voetbalteam onder de 16 jaar. Deze jongentjes zijn de beste van heel Mutare. Ze zijn geselecteerd uit 12 voetbalteams. Echt wat een talentjes. Zo jammer dat ze hier niet de mogelijkheid hebben om al dat talent goed te ontwikkelen. Het enige wat ze hebben is een grasveld/zandvlakte met 4 voetballen en 2 goals. En dat voor ong. 25 tot 30 jongentjes van de voetbal academie. Zo jammer van dat talent… Ik heb het wel ontzettend naar me zin gehad deze ochtend. A.s. maandag mag ik helemaal zelf een training geven… spannend!!! Want al die voetbaltechnieken in het Engels uitleggen is best wel moeilijk!

Zo, dit maar goed dat ik deze middag vrij was, want dan kon ik even deze blog weer schrijven. We gaan zo naar de stad even pizza’s halen. Zaterdag is onze ‘snackdag’ haha! Daarna gaan we naar bodybuildingwedstrijd. Gespierde negers kijken haha! Ik ben benieuwd. Daarna nog even een drankje in de stad en dan is zelfs de zaterdag alweer voorbij.

Dit was het weer voor eventjes!
It's pizzatime!!

Liefs en groetjes vanuit Zimbabwe,

Elise