Weer een week voorbij.....

Hoi allemaal,

Hier weer een nieuw verslag vanuit Zimbabwe, tis een verslag van een hele week zie ik dus weer genoeg leesvoer!:)

Maandag 29 april:

Goedemorgen, alweer een nieuwe week. De tijd vliegt. Vandaag weer een druk programma zoals altijd..  Meeting, straatkinderen, voetbaltraining en eten bij Joseph thuis. Let’s go.!

Vanochtend gingen we zelf met de minibus voor het eerst alleen naar de meeting. Haha, dat was niet echt een groot suc6 kan ik zeggen. We wisten helemaal niet waar we eruit moesten, en ze hebben hier natuurlijk geen bushaltes als in Nederland. Je moet gewoon een gil geven naar de chauffeur als e eruit moet. We waren veeeel te ver, daarna nog de marathon van Mutare gelopen volgens mij. Uiteindelijk Joseph maar gebeld, weer terug in een minibus, en uiteindelijk goed een uur te laat bij de meeting aangekomen. Ach, te laat komen is hier geen probleem. Wisten de anderen ook is hoe het voelt om zo lang op iemand te moeten wachten. Bij de meeting weer even de vorige week en de volgende week besproken en we waren alweer klaar. Vorige week hadden we aan 2 straatkinderen beloofd om nog een cap voor ze mee te nemen, want ze hadden er nog geen 1 gehad. Normaal zijn we iedere dinsdag bij de straatkinderen, maar omdat het morgen Koninginnedag is gaan we naar Harare naar de Nederlandse ambassade om het te vieren met allemaal andere Nederlanders. Dus gingen we de caps vandaag nog even naar die kindjes brengen. Ze waren er echt super blij mij. Toch wel goed dat we even gegaan zijn, want zou krijg je alleen maar meer vertrouwen van die straatkinderen. Beloofd is beloofd!

Na een lange, warme wandeling even snel thuis lunchen, en dan gaan Jennifer en ik richting Sakubva om weer een voetbaltraining te geven op de voetbalaccedemie. Zoals altijd was echt iedereen weer te laat, maar daar zijn we ondertussen wel aan gewend. Ik pas er m’n training gewoon al op aan. Echt weer een super leuke training gegeven aan de jongens. Ze vinden het zelf ook steeds leuker worden dat wij de trainingen geven, en het gaat ook steeds beter. Ik kan nu gewoon een volledige training zelf in het Engels geven, echt gaaf! Na de training snel naar huis en omkleden. Voor vanavond zijn we bij Joseph en zijn gezin thuis uitgenodigd om te komen eten. Ik ben echt benieuwd hoe het hier gaat. De elektriciteit was ook nog is uitgevallen bij Joseph’s huis, dus moesten ze voor 10 mensen koken op een vuurtje. En het leek wel of dat een makkie was hier, ze zijn het gewoon gewend. Uiteindelijk stonden er gewoon 8 pannen eten op tafel. Meer dan genoeg dus! Ze hadden: kip, beef, salade, rijst, pasta, sadza, en speciale groenten, en saus. Echt super lekker gegeten en meer dan genoeg. Ze eten hier gewoon op de bank in de woonkamer, maar waarschijnlijk is dat omdat er verder geen ruimte genoeg is. Na een leuke dag brengt Joseph ons weer naar huis. Lekker vroeg ons bedje in, want morgenochtend om 5 uur vertrekken we met de bus naar Harare. Slaap lekker!

Dinsdag 30 april:

Lang leve de koning!! Vandaag staan we vroeg op, want we gaan de grote stad Harare bezoeken. Echt zo veel zin in! Ben echt benieuwd hoe het daar is. Om 5 uur ’s ochtends vertrekken we met de bus naar Harare, het is vanaf Mutare ongeveer 3,5 tot 4 uur rijden. Wel ver dus! We hebben besloten om met de bus te gaan omdat dat veel goedkoper is dan met een eigen auto. Benzine was ruim 110 dollar en de bus is maar 7 dollar per persoon, beter dus! De heenreis ging perfect, omdat we vroeg gingen was het gelukkig niet zo druk in de bus. Lekker geslapen, en voordat ik het wist waren we al in Harare. We waren uitgenodigd bij de Nederlandse Ambassade om daar kroning te kijken en met z’n alle Koninginnedag te vieren. Super leuk en raar om weer Nederlands te spreken zeg. Ik moest echt even omschakelen. Soms vloog er nog een Engels woordje tussendoor. We werden ontzettend vriendelijk verwelkomt. De meeste mensen die er waren, wonen in Zimbabwe. Ze waren allemaal zo ontzettend geïnteresseerd in ons verhaal, echt heel leuk! Ook een super leuke vrouwelijke ambassadeur trouwens! Heel enthousiast! ’s Ochtends was het vooral alleen voor Nederlanders. Met z’n allen de kroning gekeken, echt super leuk dat we dat toch konden zien! Er was ook een muziekgroep vanuit Nederland uit Amsterdam. Heel leuk om met hun te spreken. Ze vertelde dat ze ’s avonds ook op het Afrikaanse muziek festival spelen in Harare. Wij werden ook uitgenodigd. Dus toen hebben we toch maar een kamer geboekt in een soort klein hotelletje en hebben we besloten dat we een nachtje overblijven in Harare. ’S Middags was er een receptie voor allemaal belangrijke mensen, vet grappig dat wij daar ook bij mochten zijn. We hebben alle ambassadeurs van alle landen ontmoet, die hun ambassade in Zimbabwe hebben. Super leuk om al die verschillende culturen enz. te zien. We hebben echt een gave dag gehad bij de ambassade! Toch nog een leuk Koningsfeestje gehad!

Daarna gingen we met de jongens van die muziekgroep wat eten in de stad, en daarna zijn we naar het festival gegaan. Echt gaaf die Afrikaanse muziek, dan merk je echt super veel van de andere cultuur. Na een topavond naar ons hotelletje en lekker even slapen. Morgenochtend nog even de stad in en dan weer terug naar Mutare!

Woensdag 1 mei:

Goedemorgen Harare.. hmm.. ik denk dat dit hotel voor backpackers nog geneens 1 ster heeft :P Rugpijn van dat bed zeg! Maargoed, we betaalden ook maar 12 dollar per persoon haha! Voor 1 nachtje kan het best. Rond 9:30 zijn we naar de stad gelopen, eerst even lekker een broodje gehaald als ontbijt, en daarna nog even shoppen en de stad bekijken natuurlijk! Je merkt nu echt super veel verschil met Mutare zeg! Ik denk dat het komt door de grote van de stad. Ik denk dat Harare zeker 8x groter is dan Mutare. We werden hier als murungu’s al iets minder na gekeken dan in Mutare. Maar nog steeds vallen we behoorlijk op als 3 blanke jonge meiden! En dat laten ze hier dan ook gewoon horen ook hoor! Wat wel vervelend is aan deze stad is dat je echt constant ontzettend op je tas en spullen moet letten. Ze zijn hier echt slim zeg, de 1 gaat ‘per ongeluk’ op je voet staan en houdt je aan de praat, en voor je het weet ben je je spullen kwijt! Gelukkig hadden wij Joseph bij ons, en die weet al die trucjes wel. In Mutare zijn behoorlijk wat straatkinderen, maar in Harare zijn het er echt veel zeg! Bedelen om eten en geld enz., wel moeilijk om te zien hoor. Over spullen gesproken.. ik hoorde vandaag dat de citylink Haarlem-Mutare ieder jaar een container naar Mutare sponsort. Dus als je nog oude sportspullen als voetballen, schoenen enz. hebt of andere spullen, laat het me even weten, dan kan ik vragen op het in de container mee kan. Ik zie nu hoe erg ze die spullen eigenlijk nodig hebben. Ze hebben hier bijv. wel een cyclingteam, maar ze hebben nog geneens allemaal een fiets. Maar dat was even tussendoor. Nadat we alle winkels en markten in Harare zo ongeveer bezocht hadden gingen we maar weer naar de bus om terug naar Mutare te gaan. Ik zag er al een beetje tegenop, want het was behoorlijk warm vandaag. Nou, dat heb ik gevoeld hoor! Ik mag in Nederland echt nooit meer zeuren dat ik het warm heb! Na bijna anderhalf uur gewacht te hebben kwam er eindelijk een bus waar we een soort van nog bij pasten. Helaas geen zitplaatsten meer, dus ja, dan maar staan. Pfoeeh, we hebben ruim 2 uur gestaan in een snikhete bus. Mensen naast het raam waren gewoon te beroerd om het raam open te doen. Verschrikkelijk! Ik ben op gegeven moment gewoon in het gangpad gaan zitten, nouuu.. ze keken me aan alsof ik gek was, maar ja, ik zat tenminste, dus flauwvallen van de hitte kon ook niet meer. Na 2 uur konden we eindelijk op een normale stoel zitten. Dus de laatste 2 uur van de busrit heb ik nog een soort van kunnen genieten! Ik mag in Nederland echt nooooooit meer schelden op het openbaar vervoer…… Thuis gekomen wilden we het liefst gelijk naar bed, maar dat leek ons ook niet zo’n goed idee. Dus zijn we nog even naar de stad geweest met vrienden voor een ijsje, daarna thuis gekookt, en toen heeeerlijk ons bedje in gedoken om even een nacht goed te slapen. Morgen weer een nieuwe dag! Sleep well!

Donderdag 2 mei:

Goodmorning Africa! Zo, wat heb ik weer lekker geslapen in mn eigen bedje zeg! Noujaa, mn bed in Mutare dan, maar dat voelt nu gewoon als mn eigen bedje hoor! Vanochtend weer teambuilding met alle sportleiders in het zwembad. En ja hoor, precies de dag dat ik ziek aan de kant zit komt iedereen opdagen. Ik heb ontzettende hoofdpijn en keelpijn. Helemaal niet lekker dus. Ik denk door vocht tekort, goed drinken vandaag dus! Na een leuke zwemsessie in het zwembad, even naar huis om te lunchen en even lekker uitrusten. Toch nog best moe van de vorige dagen eerlijk gezegd… 
Om 2 uur worden we weer verwacht bij Chikanga om fitnesstraining te geven aan het cyclingteam. Het is hier best lastig, aan gezien de fitnesszaal echt super klein is, en de helft van de apparaten niet werkt. Toch kunnen we er iedere week weer wat leuks van maken, en de jongens vinden het super leuk, dus dat zit wel goed! Na een leuke fitnesstraining gaan we snel naar huis om ons even om te kleden. We hebben vanavond afgesproken met Bert Bruijn. Hij is ook hier Zimbabwe en ook bekend bij de Haarlem-Mutare citylink. Hij heeft ons uitgenodigd om vanavond te komen eten. Wel weer even omschakelen van dat Engels naar Nederlands, maar dat beviel me best! Echt super om even weer met iemand Nederlands te praten, en helemaal met iemand die zo veel van het land en de stad Mutare weet. Echt super handig, je kan alles aan hem vragen en dan wordt het uitgelegd in het Nederlands natuurlijk dus begrijp je het veel beter dan normaal. Ik kan nu dus wel zeggen dat ik stukken wijzer ben geworden van de scholen hier bijv. en de politieke situatie. Toch wel fijn om te weten van het land waar je 6 weken verblijft. Bert is hier zijn eigen huis aan het bouwen en is getrouwd met een vrouw van hier. Super mooi! Het was ook heeerlijk, voor het eerst weer goed gekookte aardappelen gegeten en geen natte plak rijst… Bedankt Bert! Na een leuke dag duiken we weer lekker ons bedje in. Morgen weer vroeg op. Ps.de laatste 2 weken zijn nu echt in gegaan… 

Vrijdag 3 mei:

Gooodmorning! Vandaag een lekker rustig dagje, alleen communitysports vanochtend. Toch is onze dag weer lekker gevuld verder.. We zijn vroeg op omdat we ons visum moeten verlengen want hij was maar 1 maand geldig. Gelukkig waren we op tijd, we hoorden dat de mensen van vorig jaar 60 dollar moesten betalen omdat ze te laat waren. Wij kregen weer een nieuwe stempel op ons paspoort en dat was het. Super makkelijk zijn ze hier gelukkig. Dit is in ieder geval geregeld. Joseph heeft een uitnodiging gekregen om bij de diploma uitreiking te zijn van de teachercollege hier. Dat is de universiteit. Maar het is ongeveer het niveau van je bachelor op het HBO. Dat noemen ze hier universiteit. Wij mochten ook mee. Mutare-Haarlem citylink heeft contact met de teacherscollege. Toen we daar kwamen bleken we opeens V.V.I.P te zijn hahaha, ik heb nog steeds geen idee waarom, in ieder geval vonden ze het heel erg bijzonder dat we er waren. Het examen is hier echt een groot feest, het lijkt een beetje op de examens in Amerika. Optreden, van de zwarte petjes op, alle docenten en familie aanwezig, muziek enz. Super groot dus. Het was heel leuk om te zien hoe ze dat hier doen. Ik zou dat ook wel willen hoor in Nederland. Iedereen is echt super blij en trots. Toch wel raar, er waren heel veel jongeren die afgestuurd waren, maar er zijn lang niet genoeg banen hier voor al die jongeren. Dus de meeste hebben uiteindelijk niet heel veel aan hun diploma. Na de uitreiking gingen we even naar huis om te lunchen, want om 2 uur geven we communtitysports in Sakubva. Sakubva is echt de armste buurt hier in Mutare. Dat merk je eigenlijk gelijk al als je binnekomt, het lijkt wel of je het voelt.. Super kleine huisjes enz. Ik vindt het hier het mooist om de sportlessen te geven. De kids zijn zoooo super dankbaar en blij. Weer heerlijk gevoetbald met de jongens, ze rennen met zo’n 50 kids achter 1 bal aan, en toch vinden ze het helemaal geweldig. En waag het niet om aan de kant te gaan zitten, als je met ze mee speelt vinden ze het nog 100 keer leuker! Na een paar uurtjes voetbal, springtouwen, dansen en zingen en een complete fotoshoot (aangezien ze allemaal met je op de foto willen) was het helaas alweer tijd om te gaan. Voordat ik hier heen ging voelde ik me niet zo lekker, maar na dit voel ik me weer helemaaaal top! Wordt echt helemaal happy van al die kids! Vanavond doen we het lekker rustig aan aangezien de moeheid toch wel toeslaat, maar omdat we niet thuis willen zitten in de laatste weken gaan we toch maar ff gezellig de stad in om nog even een drankje te doen. Niet dat dit een goed idee was, want uiteindelijk lag ik nog heel vroeg in bed, en ziek…  Ze dachten hier gelijk allemaal aan malaria.. stelletje gekken! Ik heb gewoon een beetje koorts.. ff een nachtje goed slapen en tis weer weg. Wat vanzelf komt gaat ook vanzelf weer weg..  Trusteeeee

Zaterdag 4 mei:

Een hele goede morgen… daar lig ik dan ziek in bed. De meiden gaan naar Chikanga om een basketbal en voetbalwedstrijd te kijken, maar dat gaat mij helaas niet lukken. Ik lig met koorts en hoofdpijn op bed. Waarschijnlijk vochttekort en een klein beetje eigenwijsheid van mij… Dagen doorgelopen maar ik kan het niet winnen denk ik. Even een ochtendje rust en dan vanmiddag toch maar even mee. Gelukkig zijn we vrij, dus kunnen we lekker rustig aan doen. Na een ochtendje rust voelde ik me al een stukje beter. Joseph komt heel lief even kijken of alles wel goed gaat, ze maken zich best zorgen hier, Aangezien malaria best veel voorkomt. Maar ik voel me alweer stukken beter hoor. Vanmiddag gaan we even naar de jongens van de socceracedemy kijken, die spelen een wedstrijd in Sakubva. Het is heerlijk weer dus we kunnen weer lekker van het zonnetje genieten. Echt super leuk om een wedstrijd van deze jongens te kijken. De regels zijn precies hetzelfde als in Nederland, maar toch lijkt de wedstrijd anders. Het niveau is trouwens niet heel erg hoog, en ze spelen heel veel hoge ballen. Wat wel heel grappig was is dat na de wedstrijd het thuis team ons een hand kwam geven omdat ze blij waren dat we ze kwamen supporten. Wat er al niet gebeurt, alleen maar omdat je een witte huid hebt. Super grappig! Na de wedstrijd merkte ik dat ik toch nog niet zo lekker was, dus toen zijn we nog maar even langs de apotheek voor een hoestdrankje voor Emma en mij, en daarna lekker naar huis. Ben gelijk mn bed weer ingedoken. Morgenochtend wil ik echt beter zijn, want dan hebben we eindelijk tijd om naar de kerk te gaan! Ik ben zo benieuwd.

Zondag 5 mei:

Goedemorgen Afrika! In Nederland begint de kerk 10 uur, en dan zit ik te klagen dat het te vroeg is… Hier begint de kerk al om 9 uur, en het duurt tot ong. half 12…. De kerk waar we naar toe gaan is een Christian church en het heet: Lighthouse. We gingen naar deze kerk omdat ze hier alles in het Engels doen. Er waren ook wel wat meer blanke mensen. Ik was de kerk nog niet binnen, en ik voelde me al gelijk welkom! Zo mooi hoe ze dat hier doen. Ze beginnen om 9 uur gewoon met het zingen van allemaal opwekkingsliederen enz. tot dat iedereen ong. binnengedruppeld is. Dan gaan ze verder met bidden en zingen. Verder gaan alle kinderen daarna naar een soort kinderuurtje en dan is er een korte preek voor de volwasssenen. Het ging vandaag over Samuël, en over Martha, Maria en Lazurus. Het was soms toch nog best lastig te volgen, al was het in het Engels. De sfeer in deze kerk was wel heel mooi, zo gastvrij. Ik hoop dat ik volgende week weer tijd heb om te gaan! Daarna lekker rustig even thuis gelunched, en daarna gingen we naar Chikanga voor het kijken van een voetbalwedstrijd van het sociale team en een doventeam. Na de wedstrijd lekker een ‘middag/tussendoor’ BBQ voor het team, en ook voor ons!  Ik kan het niet meer bijhouden hoe vaak we al ge’bbqt hebben hier in Afrika. Tijdens de BBQ werden we gecontact door 2 dove jongens, super leuke mensen. Ze probeerden ons wat doventaal aan te leren, ik ken nu wel een paar dingen. Ook communiceren ze door dingen in hun arm te schrijven. Makkelijk te lezen in zo’n zwarte huid.. De dove mensen hier leven volgens mij veel meer in de maatschappij dan in Nederland. Ik denk dat dat ook zeker wel goed is, ze zien er in ieder geval super gelukkig uit!!

Tjah, en nu lig ik lekker op bedje mn blog te schrijven. Eerlijk gezegd ben ik blij dat die af is, wat een werk was het van een hele week. Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van dit lange verhaal. Ik duik de keuken maar is in… we eten weer op een typisch Afrikaanse tijd vanavond. Ik denk dat er nog wel een blog aankomt, maar ik ga extra extra veel genieten van mn laatste week hier….

Liefs en groetjes uit Zimbabwe